Na spotkaniu zaaranżowanym przez  Ewę Markowską (Klub SI Gdańsk), a zorganizowanym trybie on-line przez Prezydentkę Karinę Mostowik, gościem była pani Marta Sawicka–Danielak, która przedstawiła nam o specyficzne i zarazem tragiczne  problemy kobiet  w Sundarbanach .

W spotkaniu uczestniczyły soroptymistki z Unii Klubów Polskich.

Pani Marta Sawicka-Danielak z wykształcenia filolożka i kulturoznawczyni jest pisarką, poetką, publicystką i krytyczką literacką. Od przeszło dwóch lat zajmuje się problemem tygrysów  i sprawą tygrysich wdów – kobiet, którym tygrys bengalski odebrał męża, osobę stanowiącą jedyne źródło ich utrzymania.

Sundarbany (Zachodni Bengal, Indie) to największy na świecie obszar lasów namorzynowych, położony na pograniczu Bangladeszu i Indii. Ta leżąca w delcie Gangesu dżungla mangrowcowa zajmuje 10 tysięcy kilometrów kwadratowych lądu oraz bagien, mocno poprzecinanych setkami odgałęzień Świętej Rzeki i stanowi siedlisko dla 32 gatunków ssaków, ponad 300 gatunków ptaków i  wielu innych zwierząt. W roku 1984 na Sundarbanach  utworzono Park Narodowy Sundarbans (Park Narodowy, Rezerwat Biosfery i Rezerwat Tygrysów).  W roku 1987 Sundarbany zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Sundarbany są równocześnie  jednym z najniebezpieczniejszych miejsc na ziemi. To kraina postępujących zmian klimatycznych, piratów, handlarzy ludźmi i  cyklonów.  Swą groźną sławę Sundarbany zawdzięczają głównie tygrysom bengalskim, których zamieszkuje na ich terenie około 500, co stanowi ponad 10 % wszystkich dzikich tygrysów świata. Kolorytu Sundarbanom dodaje fakt, że tutejsze tygrysy mają mrożącą krew w żyłach reputację ludożerców. Szacuje się, że rokrocznie w następstwie ich ataków rocznie ginie kilkadziesiąt ludzi.  

 W rezerwacie Sunderbans z powodu wędrujących tygrysów konflikt człowiek-tygrys jest istotnym problemem. Trzeba pamiętać, że na  Sunderbanach żyje prawie 5 mln ludzi; większość z nich jest niepiśmienna i żyje poniżej granicy ubóstwa. Mężczyźni chcąc zapewnić utrzymanie rodzinom, często pracują w lesie – zbierają miód lub  kraby w rozlewiskach. Tam narażeni są na atak tygrysa i giną.  Szacuje się, że w ciągu ostatnich czterech dekad tygrysy zabiły ponad tysiąc osób.

Ten konflikt człowiek-natura jest  także  tragiczny w  przypadku kobiet, których mężowie zostali zabici przez tygrysa – tygrysich wdów.

Wdowa w Indiach to najniższa kasta, a kobiety, które straciły męża w wyniku ataku tygrysa są dodatkowo  stygmatyzowane, często wyganiane ze swoich domostw, a nawet z wioski. Ostracyzm wobec tygrysich wdów jest szczególnie drastyczny, gdyż uznawane są za potencjalnie niebezpieczne  i traktowane jako istota czarcia. Są nazywane „Pożeraczką męża”i uznawane za osobę, która sprowadza nieszczęście na wspólnotę, są usuwane poza granice osady i pozbawiane własności. Taki zwyczaj pozwala krewnym przejąć i tak bardzo skromny dobytek tygrysiej wdowy i praktycznie rzecz biorąc doprowadza tę kobietę do całkowitej nędzy.

Ginącą populacją tygrysów bengalskich zajmuje się rząd Indii, wiele organizacji międzynarodowych.

Tygrysie wdowy niestety nie mają opieki.  Nie ma też adresata problemu.

Teoretycznie rząd Indii wypłaca rodzinie zabitego przez tygrysa odszkodowanie. Teoretycznie, gdyż warunkiem otrzymania odszkodowania jest posiadanie licencji na pracę w lesie, koszt licencji często przekracza możliwości tych ludzi, więc pracują oni w lesie  bez zezwolenia. Ponadto tygrysie wdowy z uwagi na powszechną niepiśmienność  nie są w stanie  starać się o pomoc i  odszkodowania.  Pozostaje im beznadziejna wegetacja.

Przedstawiony przez panią Martę Sawicką-Danielak problem bardzo nas poruszył. Trudno pozostać obojętną wobec takiej sytuacji. Pani Marta  mówiła, że jako pisarka i dziennikarka stara się dokumentować los tygrysich wdów oraz zainteresować problemem  szersze grono ludzi. We wrześniu 2020 roku w  Tygodniku Powszechnym ukazał się jej artykuł na ten temat. Pani Marta pisze również książkę o problemie tygrysich wdów.

Po krótkiej dyskusji, postanowiłyśmy zastanowić się nad możliwymi z naszej strony działaniami, które mogłyby chociaż w skromnym zakresie  pomóc oraz spowodować szersze zainteresowanie problemem. Myślimy, że celowe będzie nawiązanie  w tej sprawie kontaktu z klubem Soroptimist International of Calcutta.

Inicjatorka akcji Ewa Markowska  (klub SI Gdańsk) oraz  Joanna Ujejska (klub SI Bielsko-Biała)  podjęły się prowadzenia działań w tym zakresie.

W imieniu wszystkich polskich soroptymistek chcemy bardzo serdecznie podziękować pani Marcie Sawickiej-Danielak za bardzo ciekawą opowieść i za wprowadzenie nas w bardzo tragiczny los kobiet z Sunderbanów.

Liczymy na kolejne spotkanie i ewentualną współpracę z nasza organizacją Soroptimist International.

7 czerwca 2021 roku odbyło się w trybie internetowym coroczne Walne Zebranie Soroptimist International Unii Klubów Polskich.

Na Walnym Zebraniu ogłoszono wyniki tajnego głosowania korespondencyjnego, które miało miejsce w maju 2021 r. na kandydatki do Zarządu SI UKP na lata 2021-2022.

W Walnym Zebraniu uczestniczyły członkinie Zarządu Unii z Prezydentką Kariną Mostowik na czele , 18 delegatek z klubów SI, prezydentki klubów oraz gość specjalny Prezydentka Federacji Europejskiej Anna Wszelaczyńska. Zebranie prowadziła sekretarz Unii Katarzyna Brykowicz.

Przez aklamację prezydentką-elektką, która obejmie swój urząd jesienią 2022 roku, została wybrana Katarzyna Piszczako-Pałasz, członki Klubu SI w Gdańsku.

Kasiu serdecznie gratulujemy wyboru i życzymy wielu sukcesów..

Następnie zgodnie z przyjętym porządkiem obrad zebrane wysłuchały sprawozdania Prezydentki z działalności Zarządu  za okres 1 października 2020 r. do czerwca 2021r., a po wysłuchaniu sprawozdania, delegatki uprawnione do głosowania udzieliły Zarządowi absolutorium.

Następnie swoje sprawozdania przedstawiły poszczególne Komisje działające w ramach UKP. Podjęto także uchwały o zatwierdzeniu zasad aplikowania i rozliczania stypendiów przyznawanych przez Europejską Federację SI oraz uchwałę zobowiązującą Komisję Stypendialną do  zajmowania się wnioskami do SIE Scholarship i SIE Action Fund.

Po przyjęciu do wiadomości, wniosku członkini Klubu SI w Gdańsku Ewy Markowicz o zainteresowanie się problemem „tygrysich wdów” – indyjskich kobiet żyjących na terenie rezerwatu tygrysów bengalskich, które straciły mężów w wyniku ataków drapieżników; porządek obrad został wyczerpany i Walne Zebranie zostało zakończone.

Mimo pandemii polskie soroptymistki 8 marca 2021 r. dołączyły międzynarodowej akcji „Dołącz do mnie na moście”, czyli Join Me on the Bridge.

Soroptymistki z obu wrocławskich klubów oraz soroptymistki z Cieszyna z mostów w swoich miastach połączyły się on-line z siostrami z Katowic, Krakowa i Bielska. Połączenia internetowe nie zawiodły, rozmowy trwały długo, było wesoło i energetycznie.

Akcja Join Me on the Bridge miała miejsce pierwszy raz w roku 2010, gdy kobiety z Konga i Rwandy spotkały się na moście łączącymi ich kraje, pokazując, że kobiety mogą budować mosty pokoju i nadziei na lepszą przyszłość. Od tamtego czasu spotkania na mostach w dniu 8 marca stały się sposobem uczczenia Międzynarodowego Dnia Kobiet  i pokazania solidarności z krajami, w których trwają działania wojenne, takimi jak Afganistan i Syria.  W ubiegłych latach w akcji  „Join Me on the Bridge” brało udział tysiące ludzi na setkach mostów na całym świecie.